De dag erna reisden we door naar Tartu alwaar ik de moeder van Keiti zou ontmoeten. Na een lange busrit kwam ik aan in een huis vol met voornamelijk baby’s. Nou is mijn ervaring met kinderen vrij nihil en hanteer ik altijd een spreekwoord kinderen zijn hinderen; toch heb ik een goede band opgebouwd met twee baby’s.

De eerste baby heet high five baby en het lukte me om hem de high five te leren, de tweede baby heet flying baby en deze baby vond het geweldig als ik hem door het hele huis liet vliegen. Hoe sneller ik hem naar beneden liet vallen hoe blijer hij keek en ik vond het ook wel een leuk spelletje. Kortom; in het verre Estland ben ik tot de conclusie gekomen dat je baby’s dingen kan leren en dat ze eigenlijk net als huisdieren zijn.. soms best wel schattig.

Nadat we die avond uit waren gegaan in Tartu sliepen we in een tent in de tuin van de moeder. Voor mij een grote stap, aangezien ik eigenlijk nog nooit had gekampeerd. Het was vrij krap maar wel lekker knus en doordat het er zo donker was zag je er duizenden sterren.

De volgende ochtend bracht haar moeder ons naar een wetenschappelijk museum alwaar je allerlei vage proefjes kon doen. Een beetje in de stijl van Nemo, maar dan net wat leuker. Sinds de man van de kamelen aan mijn camera heeft gezeten, neemt deze automatisch de vijf seconden voor iedere foto op waardoor dit soort momenten nog extra komisch worden vastgelegd.

Na het museum keerde we weer terug met de bus naar Viljandi om het daar een dagje rustig aan te doen. Ik ontmoete nog wat locals en maakte in mijn eentje een lange wandeling rondom een meer. De volgende dag leende Jaanika ons haar auto uit; aangezien Keiti geen rijbewijs heeft, werd dit mijn eerste roadtrip waarbij ik zelf grote stukken mocht rijden.

Met mijn 2 lekke banden en 2 ongelukjes was ik een beetje nerveus in het begin. Het feit dat de auto een lekke band hand die we niet mochten repareren maakte het extra spannend, vooral omdat ik hierdoor bijna permanent naar links moest sturen om toch nog rechtdoor te gaan.

Gelukkig bleken de wegen in Estland lekker leeg waardoor we flink konden door crossen. Dankzij de politie detecteer app was het op een gegeven moment mogelijk om veel te hard te rijden om de door bos omringde wegen. Uiteindelijk kwamen we bij een mooi schip aan waarmee we op het eiland Muhu aankwamen.

Een vriendin van Keiti had daar een enorme boerderij met schapen, vele gebouwtjes, hangmatten, katten, honden en een ouderwets wc huisje. Al met al zag het er schattig uit en mede dankzij het mooie weer was het er prima vertoeven.

We vertrokken al snel naar Saaremaa, het grotere eiland om daar een kasteel te bezoeken met een expositie over de communistische bezitting van Estland. Estland heeft best wel veel pech gehad en heeft weinig onafhankelijke momenten gekend; het land bestaat dan ook pas sinds 1991 en heeft sinds die tijd veel ontwikkelingen doorgemaakt. Zo stemmen mensen er digitaal, is Skype er opgericht en is er op elke straathoek wel WiFi te vinden.

Na het bezoek aan Saaremaa reden we weer terug om de zonsondergang te bekijken op een brug; dit was prachtig. Terug in de boerderij bleken ze een soort filmzaal te hebben op de hogere verdieping met een sterke bas; de perfecte locatie voor een goede film.

De volgende dag moest ik weer een flink stuk rijden. We gingen van Muhu terug naar Tallinn om opnieuw een nachtje bij haar vader te verblijven. Onderweg stopte we bij een onder water gelopen stad wat kwam doordat de fabrieken die de boel leegpompten stop waren gezet. Rondom waren aparte, door mensen gemaakte witte rotsen te zien. In de avond bekeken we nog de nieuwste Mission Impossible en haar familie maakte nog grappend wat opmerkingen of ik niet nog een keer van de sauna wilde genieten.

De volgende dag nam de vader mij, Keiti en haar 12 jarige broertje die ook op bezoek was mee naar adventureland. Hier heb ik echt doodsangsten uitgestaan! Het was de bedoeling om in bomen te klimmen aan zekeringen via allerlei hindernissen. Nu is balans niet mijn sterkste punt, dus het gebeurde nog wel eens dat ik bijna naar beneden stortte. Op kleine fietsjes en bungelende houtjes moest ik grote afstanden overbruggen op een enorme hoogte.

Het engste moment was het moment waarop ik daadwerkelijk uit een boom moest springen. Het voelt enorm onnatuurlijk om gewoon in de diepte te springen terwijl je ziet dat er alleen harde grond is. Toch kon ik me niet laten kennen natuurlijk, dus na enkele gefilmde angstige momenten durfde ik het aan en ik heb de val gelukkig overleefd.

Na het avonturenland volgde er wat bonding met de familie. Het broertje vertelde me over zijn plannen om ontmaagd te worden en was een beetje te nieuwsgierig voor zijn bestwil. Toch was het een geinig ventje en we hebben intense watergevechten gehouden in de tuin met tuinslangen en waterpistolen.

Na het eten gingen we barbecueën en was het tijd voor mijn verrassing. Het meisje waarmee ik reisde had zoveel leuke dingen voor me geregeld dat ik vond dat ik wat terug moest doen! We verbleven in een mooi hotel in het centrum van Tallinn en ik had iets geboekt, waarvan het haar niet lukte om te raden wat het was: een escapegame.

We werden samen geboeid en geblinddoekt in een gevangenis opgesloten. Het doel; ontsnappen. In die tijd wisten we geboeid te blijven.. niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk. Het raadsel om de handboeien open te krijgen begrepen we namelijk niet. Uiteindelijk eindigde deze bijzondere ervaring in de doodstraf: we kwamen er niet uit.

Op de laatste regenachtige dag bezochten we een dakterras en enkele ondergrondse tunnels alwaar de geschiedenis van Tallinn goed te zien was. Het afscheid bij het vliegveld was nogal emotioneel; wanneer je 24/7 samen bent met iemand raak je toch erg close en er vloeide dan ook zeker wat tranen.

Al met al was Estland opnieuw een geweldige ervaring! Ik ben blij dat ik zoveel leuke locals heb ontmoet en doordat ik echt met een meisje uit het land heb gereisd ben ik buiten de standaard toeristische paden gebleven. Bedankt Keiti voor de mooie reis!

Na 2 maanden reizen, 3 continenten, 6 landen en 19 steden ben ik weer terug in het regenachtige Nederland. Eigenlijk begin ik nu helemaal opnieuw; veel dingen zijn voorbij en een tweede studie Psychologie omringd door nieuwe studenten maakt het mogelijk om dingen opnieuw te proberen. Het is jammer om weer terug te zijn, maar ik ben benieuwd wat het nieuwe jaar gaat brengen!

Soms is het moeilijk om te stoppen.. stoppen met reizen bleek deze zomer een uitdaging! Toen ik een uitnodiging van Keiti uit Estland kreeg om negen dagen met haar het land rond te reizen twijfelde ik dan ook niet lang; door een land met een local te ontdekken zie je veel meer en leer je ook ontzettend veel van de plaatselijke cultuur.

De eerste dag werd ik vanaf het vliegveld opgehaald door een vriendelijk jong stel; het meisje had ik al eerder ontmoet in Amsterdam. Ze gaven me een vlotte rondleiding langs alle oude straten van Tallinn en vertelde de aspecten die ze wisten.

Het was grappig dat ze klaagde over de drukte op straat; ik zag maar een handjevol mensen en dacht wauw wat is het hier rustig, maar Laura en haar vriend vonden het jammer voor me dat ik op zo’n drukke dag in de stad was. Grappig hoe dat kan verschillen!

Over het algemeen waarderen mensen in Estland hun rust. Ze bewaren in de eerste instantie een veilige afstand tegenover vreemden en praten niet snel over hun diepste gevoelens. Aangezien ik net terug kwam uit LA was dit wel wennen; maar wanneer je iemand uit Estland daadwerkelijk goed leert kennen, blijken ze erg vriendelijk en open.

Het stel bracht me na de tour naar de bus waarna ik zo’n drie uur onderweg was naar Viljandi, de woonplaats van Keiti. Het plaatsje Viljandi was erg pittoresk met gekleurde huisjes, bomen op willekeurige plaatsen en voornamelijk lege straten. Dat ze erg vrijgevig is bleek wel; op het busstation ontmoette ik niet alleen Keiti maar ook een vrouw uit Parijs met kind en al.

Na een korte wandeling belande we bij Jaanika, een goede vriendin van Keiti. Ze moest zelf werken maar er bleek ook nog een ander meisje te komen slapen; aan mensen om me heen dus geen gebrek! Jaanika maakte een lokaal gerecht klaar; een soort hartige taart en ondertussen besprak ik het scholensysteem van Frankrijk.

Aangezien Keiti zelf moest werken ging ik die avond op stap met drie vriendinnen van Keiti; ze namen me mee naar een kasteelruïne alwaar een band muziek speelde. Onder het genot van een fles wijn konden we daar ook genieten van een mooi uitzicht over het lokale meer. Door mijn jetlag hield ik het niet uit tot de allerlaatste uurtjes van de nacht en ik ging rond twaalf uur dan ook terug naar het appartement van Keiti om daar in slaap te vallen.

De volgende dag gingen we weer terug naar Tallinn om daar een ander meisje te ontmoeten waarmee Keiti naar een public speaking programma zou gaan. Samen bezochten we die dag een oude gevangenis die niet zou misstaan als decor binnen een horrorfilm.

Operatiezalen waar de pillen nog steeds verspreid liggen over de vloer, cellen vol met oude bedden en een bibliotheek vol met oude boeken geeft het geheel een erg authentiek gevoel. Al wijn drinkend liepen we door het enorme complex. Leuk weetje over Estland is het feit dat ze per persoon het meeste alcohol van Europa drinken; zelfs fors meer dan in Rusland!

Na het bezoek aan de gevangenis werd het tijd om op bezoek te gaan bij haar vader alwaar we zouden overnachten. De eerste ontmoeting met haar vader was erg memorabel maar zou in Nederland wellicht reden zijn tot arrestatie kunnen zijn…

Toen we binnenkwamen stond haar vader slechts gekeeld in een handdoek voor me. Hij gaf me een ferme handdruk en gebood me om met hem mee te komen. Het duurde niet lang voordat hij naar mijn kleren wees en streng zei: you don’t need that. Natuurlijk was ik te gast, dus ik besloot maar mee te gaan in deze culturele ervaring.

Het meisje waarmee ik reisde wenste me veel succes en ik moest met de vader in een sauna gaan zitten… naakt. De sauna zelf was tegen de honderd graden aan; ik kan me niet voorstellen dat mensen dit als ontspanning doen! Om de akward stilte te doorbreken vroeg ik hem: do you work? Toen hij slechts antwoorde met yes kwam het gesprek niet echt op gang.

Alsof dit alles niet al de meest vreemde manier is om de vader van een meisje te leren was, pakte hij ook een bos takken uit een emmer. Volgens hem was dit gebruik in Estland dat goed was voor je huid. Hij doopte de takken in een emmer met bijna kokend water en ik moest op mijn buik gaan liggen terwijl hij over mijn hele lichaam ferme klappen uitdeelde. Ik had moeite om mijn lachen in te houden; dit alles leek wel een scène uit een hele foute film.

Na de eerste ronde gingen we met zijn allen bier drinken; opa en oma waren er ook bij en leefde in hetzelfde huis. Toen hij vroeg of ik de tweede ronde het liefste nog een keer met hem of met zijn dochter wilde hoefde ik niet lang na te denken; de ouders en grootouders lagen in een deuk.

Al met al waren ze allemaal erg gastvrij en het was wellicht apart maar ook wel mooi om zo opgenomen te worden in een lokale familie. Ik weet in ieder geval zeker dat dit niet onderdeel is van de meeste georganiseerde reizen!

Elizabeth kwam me ophalen op het station en tot mijn verrassing kwam ze in een erg mooie BWM voorrijden. Ze bleek te werken als een manager in een 7/11 en had een mooi appartement. Dat ze heel gastvrij was bleek al snel; behalve mij hoste ze ook nog twee jonge Italianen en een jonge Iranees. Toen de Italianen landde twijfelde ze geen moment en reed ze een halfuur naar het vliegveld om ze op te halen en een halfuur weer terug om ze af te zetten.

In de avond nam ze ons mee naar een leuk restaurant alwaar het me voor de tweede keer lukte om als minderjarige alcohol te bestellen. De eerste keer bestelde ik een cocktail en de serveerster knipoogde naar me om me vervolgens het drankje alsnog te geven. Blijkbaar zijn ze toch niet zo streng tegenover buitenlanders en de grens! Elizabeth bleek nog gastvrijer dan verwacht toen ze voor iedereen het eten en drinken betaalde; ze stond erop.

Voordat ik wegging had ik een advertentie geplaatst op Couchsurfen met de vraag of er andere mensen in LA waren die samen wat wilde ontdekken. Zelf vind ik het toch leuker om met iemand op stap te gaan en ik kreeg twee berichten waar ik wat mee kon. De eerste dag in LA ging ik op stap met een vriendelijk meisje uit Noorwegen met de naam Karoline.

We begonnen de dag met een lunch in een aparte plek waar alles gezond en plantaardig was; vooral het gezonde deel was natuurlijk bijzonder voor Amerika! In Nederland heb ik een groot portie nodig anders ga ik naar bed met honger.. in Amerika moet ik me echter al zorgen maken met een kleine pizza of ik deze wel op kan krijgen.

Na de lunch gingen we naar de Paramount studios voor een tour; voor deze trip had ik me niet ingelezen en besloot ik gewoon mee te gaan met wat op mijn pad kwam. Uiteindelijk bleek dat een goede keuze! De tour bracht ons onder andere naar de set van een sitcom en naar een neppe versie van New York.

De neppe versie van New York was gemaakt van schuimrubber en kon eenvoudig worden aangekleed met bijvoorbeeld lantaarns uit allerlei jaartijden. Deze set wordt gebruikt in bijna alle films van Paramount die zich afspelen in een stad en doordat deze neppe stad zo eenvoudig aan te passen is, valt het niet op in de films. Er was zelfs een wolkenkrabber met maar vijf verdiepingen die ze gewoon kopiëren en plakken zodat hij veel hoger lijkt.

Het hoogtepunt van de tour was voor mij een set van de film Godfather: vooral het verhaal erbij was mooi. Blijkbaar was het destijds een heikel punt om een film over de maffia te maken; de kans dat je eigen hoofd afgehakt onder een kussen belandt, bleek nogal reëel namelijk. Toch was er een man dapper genoeg en die besloot om alle maffiafamilies te bezoeken en hij wist toestemming te krijgen.

Wel moest er gedurende het filmen de gehele film lang iemand aanwezig zijn van iedere maffiafamilie. Ook mochten ze het woord gangster of mobster niet gebruiken en dat is dan ook de reden dat er altijd naar de familie wordt verwezen in de film. Het leukste feitje was dat de bruilofdsscene niet geschoten is met acteurs maar met echte maffialeden; de families besloten dat dit authentieker zou zijn en we kijken daar dus niet naar Holleywood acteurs maar naar pooiers, witwassers en moordenaars!

Na de tour namen we een Uber naar de walk of fame en aten we nog een hamburger in de In and Out wat een populaire keten voor hamburgers is in Californië. In de avond werd ik nog opnieuw mee uit eten genomen naar een Mexicaans restaurant door mijn host en met een knuffel namen we alvast afscheid.. Binnenkort komt ze naar Amsterdam dus dan kan ik haar eindelijk trakteren op een goede maaltijd!

De volgende dag ging ik naar Venice Beach voor mijn vertrek naar huis. Hier ontmoette ik een meisje uit Israël waarmee ik het nog een tijdje heb gehad over het conflict en wat ik heb geleerd in de situatie. Net zoals met het andere Israëlische meisje dat ik had ontmoet viel het me op dat ze maar weinig afwist van de discriminatie tegenover de Palestijnen; ze zag het conflict nu ook in een ander daglicht.

Het mooie aan Californië is dat alle mensen open staan voor een praatje zo lijkt het. Mijn laatste Uber chauffeur die me uiteindelijk zo’n 80 minuten rondreed (hij wilde gratis wachten omdat we het zo gezellig hadden) vroeg nog advies over hoe hij om moest gaan met een meisje die hij net ontmoet had en leuk vond.

Zijn idee; hard to get spelen en 48 uur wachten met een bericht sturen. Ik haat spelletjes dus vertelde hem dat hij meteen wat moest sturen en dat deed hij: resultaat, hij gaat vanavond uit! Enige probleem is dat zijn neppe Russische vrouw waarmee hij getrouwd is wellicht thuis zit dus dat maakt een spannende avond soms extra spannend..

Al met al was het erg avontuurlijk om alleen rond te reizen. De reis had twee down momenten waarop ik me even eenzaam voelde, maar behalve dat was ik eigenlijk nooit alleen. Ik heb overal mensen ontmoet en weet nu beter hoe Amerikanen in elkaar zitten. Spontaan ergens naartoe in mijn eentje? Ik doe het vast nog wel een keer!

Nu zit ik in het vliegtuig naar Amsterdam en wanneer ik aankom vlieg ik de dag erna alweer naar Estland om daar een nieuw avontuur te beleven met een meisje die ik heb gehost via Couchsurfen…

Deze zomer heb ik weer aan mensen ontvangen via couchsurfen: één van mijn surfers was Aly een cool jong Amerikaans meisje die in haar eentje een backpack reis maakte door Azië. Ze kwam erg volwassen over en toen ik zo jong was had ik dat nooit gedurfd… sterker nog, de angst om eenzaam te zijn in een vreemd land maakte het dat ik alleen ergens heen gaan een niet zo aantrekkelijke optie vond.

Met het meisje had ik een geweldige tijd; ze praatte gemakkelijk, ze bracht een fles wijn mee die we samen opdronken en vervolgens gingen we in de stad poolen en dansen. Vanwege de jetlag (Amsterdam was haar layover) was ze moe en gingen rond middernacht weer terug op de fiets… een leuke nacht waar ik verder niets meer van had verwacht kwam tot een einde toen ze de volgende ochtend vertrok naar Schiphol. Ze schreef er zelfs een blog over.

Toch hielden we tijdens mijn vakantie naar Israël nog leuk contact via WhatsApp; op een gegeven moment hadden we het over reizen en uitte ik dat ik wel eens naar Amerika wilde reizen; een spontaan plan ontstond en ze nodige me uit om enkele dagen met haar en een vriendin van haar plus aanhang naar San Diego nabij LA te gaan. Ik moest even slikken maar besloot om het te doen; de tickets waren geboekt en enkele dagen later zat ik alweer in het vliegtuig op weg naar een nieuw avontuur; voor het eerst officieel als solo traveller.

Ik denk dat wanneer je alleen reist zowel de lows als de highs harder aankomen. Doordat je alleen reist heb je niet altijd iemand om je leed of je avonturen mee te delen; wel ben je flexibeler en doordat je alleen reist word je eigenlijk geforceerd om je sociaal op te stellen. Toen ik aankwam had ik mijn eerste down momentje doordat ik aankwam in een totale chaos waarbij het onduidelijk was welke bus de juiste was.. toen dit uiteindelijk geregeld was voelde ik me weer goed en zat ik in de trein onderweg naar San Diego.

Eenmaal aangekomen checkte ik in bij het Hyatt hotel wat ik voor de eerste nacht had geboekt. Een goed bed na zo’n lange reis is altijd welkom. Via Couchsurfen had ik een meet geregeld met Ashley die me met de auto bij mijn hotel kwam ophalen. Het bleek een cool meisje te zijn van een jaar of 25 die de hippy levensstijl langere tijd aanhield; veel wiet, liefde en niet teveel bezig zijn met geld.

Vanaf het moment dat ik bij haar in de auto stapte voelde ik me echt op reis; we liepen eerst over de pier en het duurde niet lang voordat het moeizame moment waarbij je naar gespreksonderwerpen vist bij een vreemdeling overging op een stroom aan woorden en grappen.

Nadat we de zonsondergang hadden gezien op het strand nam Ashley me mee naar een mooi Hawaii gethematiseerd restaurant met uitzicht op het strand. Hier at ik een geweldige burger en tot mijn verrassing stond ze erop om alles te betalen; welcome to San Diego waren haar woorden. Vervolgens gingen we naar een drankzaak alwaar ze bier voor ons kocht (ik was er net 2 weken te vroeg haha) en dronken we tot middernacht bier op het strand.

Terug in het hotel ontvang ik nog een bericht; you are cute! Dat kon ik natuurlijk ook alleen maar over haar zeggen, wat een gastvrijheid. Ze komt naar Amsterdam dus ik krijg de gelegenheid om wat terug te doen.

De volgende dag was het eindelijk zover; ik ontmoette Aly en haar vrienden. Grappig detail is dat ze allemaal pas net van de middelbare school afkwamen, nooit gedacht dat ik op vakantie zou gaan met mensen die net zo oud zijn als mijn broertje 😉 Vanaf het eerste moment waren ze allemaal super vriendelijk; de twee metgezellen waren wellicht het meest kleffe maar wel schattige stel dat ik ooit had gezien.

Het duurde tot de laatste nacht voordat ik er achterkwam dat ze geen stel waren maar elkaar pas net hadden ontmoet. Aly en Katie hadden hun ouders verteld dat ze met zijn tweeën gingen en het feit dat twee jongens meereisden was een ondeugend geheim. Al met al grappig om weer even in aanraking te komen met de tijd dat je ouders nog controle op je gedrag hebben, ik heb me weer jong gevoeld hoor haha.

De eerste paar dagen heb ik vooral gerelaxt en genoten van het feit dat ik met een paar Amerikanen op vakantie was in Amerika. Wat nieuw was, was peddleboarding waarbij je op een reusachtig zwaar bord moet gaan staan met een soort roeistok. De golven kwamen regelmatig tot 3-4 meter hoogte en ik kan je met zekerheid vertellen dat ik vaker van mijn boord afvloog dan erop stond; toch was het al met al een coole ervaring!

Ook gingen we de grens over naar Mexico, de grensstad heette Tijuouna. Op mij kwam het allemaal erg toeristisch over; vooral de Amerikanen die meegingen met de tour maakte zich echter veel zorgen. Sommigen waren nog nooit in het buitenland geweest en hadden het idee dat ze op ieder moment ontvoerd kunnen worden.

Wel in de nachtclub waren sommige mensen wellicht wat creepy, maar over het algemeen heb ik me absoluut niet onveilig gevoeld… ondanks het feit dat onze gids dronken was heb ik geen afgehakte hoofden, tenen of benen gezien dus dat is goed! Toen ik later Googelde bleek het stadje echter in de top 15 gevaarlijkste steden van de wereld te staan met onthoofdingen, ontvoeringen en meer.. wellicht hadden de Amerikanen toch wel een goed punt.

De volgende dag reisde ik in mijn eentje door naar LA alwaar ik was geaccepteerd door een couchsurfster: Elizabeth.