Samen met een groep van enthousiaste SIB mensen hebben we de toegezien op de verkiezingen in Litouwen. Op de eerste dag ging ik op pad met mijn waarde, zeer serieuze college Eva; vastberaden stapten we in de auto van een serieuze Litouwenaar om vol goede moed het prachtige democratische systeem van Litouwen te bestuderen.

Dat viel tegen! Toen we aankwam racete de mensen die de verkiezingen afnamen er snel vandoor; het was duidelijk dat ze weinig zin hadden in toezichthouders. We zette de achtervolging al snel in en wat volgde was een wilde tocht over kleine modderweggetjes langs pittoreske dorpjes.

Op een gegeven moment belde ze ons met de belofte dat ze nu wel op ons zouden wachten. Zou het? Ze stuurde ons een speciaal weggetje in met ontzettend veel modder; het duurde niet lang voordat we helemaal met onze wielen vastzaten in de modder. Het duurde ruim een uur voordat een tractor ons kwam redden; ondertussen waren de stemmen bij mensen thuis natuurlijk al afgenomen; zonder ons professioneel toeziend oog. Dit zaakje stinkt, en dan heb ik het niet alleen over de smerige modderlucht die niet zo makkelijk uit je schoenen gaat….

Ook de tweede dag werd mijn vertrouwen in de democratie van Litouwen weer wat geschaad; iemand van een politieke partij deed zich telefonisch voor als mij en het Litouwse meisje waarmee ik moest controleren.. we zouden later zijn aldus deze anonieme persoon. Hierdoor hebben we een deel van het stemmenafneem proces niet kunnen meekrijgen wat fraude opnieuw mogelijk maakt.

Alhoewel ze in Litouwen hun best doen om het democratische proces op gang te brengen, zijn er zeker de nodige problemen. Zo worden bejaarden omgekocht met een hamburger en met een grote bus naar de stemlokalen gebracht; stem op onze partij en je mag ervan genieten! Leuk uitje… Ook is bedreiging iets wat er voorkomt; stem op onze partij of we zullen ervoor zorgen dat die uitkering stopt, je kan nog best werken zonder armen en benen.

Al met al was het een memorabele week waarin ik heb kunnen zien hoe democratie in een minder ontwikkeld land er aan toe kan gaan. Er zullen nog veel stappen moeten worden gedaan om het proces helemaal perfect te laten verlopen; maar het begin is er, en het was mooi om te zien hoe een vrijwilligersorganisatie als de Black Gloves eraan bijdraagt dat dit proces eerlijker verloopt.

En oh ja, mijn dochtertje Fiolet heb ik eindelijk kunnen uithuwelijken aan Stijn; het was zeker een emotionele dienst!

Bij het ministerie van Buitenlandse Zaken in Litouwen