Dag 1: Schiphol –> Beijing: op weg naar China

Dit jaar ga ik met Daniel Molenaars en Tjerk van Loenhout op vakantie naar China. Beide studeren Chinees, dus mijn tolken heb ik alvast bij me :). Het enige wat we van tevoren hebben geregeld zijn onze vlucht en ons eerste hotel, de rest zullen we ‘avontuurlijk’ ter plekke regelen.

Van tevoren had ik een beetje een negatief beeld over China, we leren altijd dat het land zwaar communistisch is en het beeld van China dat in de media wordt neergezet is ook niet altijd even positief…

Dit beeld leek toch niet helemaal te kloppen… een ouderwets, communistisch land is China in ieder geval niet. Alleen al op het vliegveld zijn ze technologisch gezien al erg ver met apparaten die meten of je koorts hebt. Na harde onderhandelingen met een taxichauffeur waarbij de opgedane onderhandelingstactieken van pas kwamen gingen we voor 200 yuan in plaats van 450 yuan op weg naar Beijing, de hoofdstad van China. (1 euro = 8 yuan)

Eerste ervaringen in Beijing

Rond 5 uur ’s ochtends kwamen we aan in ons eerste hostel, doordat het al zo licht was en doordat de temperatuur al ver boven de 20 graden was, voelde het al aan alsof het laat in de middag was.

We besloten om meteen naar het toeristische hoogtepunt van Beijing te gaan: de verboden stad & het Tianmenplein. Toen we via de ingang van het verboden plein richting het plein liepen vielen we nogal op: we waren dan ook zo’n beetje de enige Westerlingen.

Op een gegeven moment voelde ik me net Johny Dep, alleen dan zonder het baardje. Toen we op een gegeven moment besloten te poseren voor een (stiekeme) foto gemaakt door een paar Chinese jongeren pakten een vijftigtal Chinezen hun camera om ons op de foto te nemen… echt bizar, zoveel camera’s tegelijk op je gericht!

Tianmenplein & uitdagingen met stokjes

Het Tianamnenplein is echt reusachtig. Het plein zelf is vrij sober en wordt gesierd door Chinese vlaggen en enkele bouwwerken in communistische sfeer, tegenover het plein hangt het portret van Mao Zedong en over het plein marcheren groepen soldaten. Toch gaat het er erg vredig aan toe, wat ik niet had verwacht gezien het feit dat het er niet altijd even vredelievend aan toe gaat op het plein van de Hemelse Vrede.

Onderweg naar de Verboden Stad moesten we nog even met een giechelend schoolklasje op de foto. Jammer genoeg kunnen de meeste Chinezen geen Engels waardoor een gesprekje er vaak niet inzit, maar hun enthousiasme blijft grappig.

Het middageten was nog even wennen, we aten in een lokale toko alwaar we een soort noodles soep aten. Eten met stokjes is nog een behoorlijke uitdaging, en de Chinese familie die het restaurant runde had daar wel plezier in 🙂 Uiteindelijk kreeg ik een lepel maar ik ging koppig door met mijn stokjes… dat wil ik toch wel onder de knie krijgen! Na het eten gingen we door naar de verboden stad die gelukkig niet meer verboden is… tenminste als je een kaartje koopt.

Daar wil ik ook wel wonen!

De oude keizers hadden het goed voor elkaar: het paleis in de Verboden Stad is reusachtig… links, rechts… overal zie je prachtige Chinese tempels en paraplu’s… veel paraplu’s. Chinezen hebben namelijk een omgekeerd schoonheidsideaal en willen absoluut niet bruin worden. Wel grappig dat dit aan de andere kant van de aardbol zo sterk verschilt…

In de avond bezochten we nog een gezellige nachtmarkt en bekeken we een soort ‘straatfitness’ wat veel wegheeft van een vage flashmob. Na gegeten te hebben keerden we terug naar het hostel om nog even een biertje te drinken met een spelletje Scrabble alvorens we konden genieten van onze nachtrust na een lange dag van 40 uur…

Dag 2: Beijing

Na lekker te hebben uitgeslapen moesten we verhuizen naar een ander hotel: dit was best zwaar aangezien het zo’n 36 graden was en we zwaar bepakt naar de andere kant van het centrum moesten lopen.

Na flink gezwoeg te hebben aten we een hamburger in het hostel om vervolgens te gaan wandelen door het meer traditionele, bewoonde deel van Beijing. We waren eigenlijk op weg naar de tempel van de hemel, maar de weg ernaartoe was al leuk genoeg.

Uiteindelijk streken we neer in een parkje om wat te pesten & hartenjagen. Hier leerde Daniel na een lange tijd eindelijk het verschil tussen een ruit en klaver. De Chinezen vonden het overigens erg interessant: met regelmaat stopten er mensen die onze speelkwaliteiten gadeslagen. Ze snapten er waarschijnlijk weinig van, maar ja we zijn natuurlijk erg interessant 😛

Van de tempel zelf hebben we uiteindelijk weinig gezien. Door de gezelligheid waren we de tijd uit het oog verloren waardoor de tempel al dicht was. Geen ramp, tempels genoeg in China.

Na een voedzame maaltijd (eten met stokjes gaat al aardig, nu nog zonder te morsen) keerden we terug naar het hostel voor wat drankjes & een spelletje pool.