Na Jeruzalem vervolgde we onze weg naar Petra. Na een interessante grensoversteek waarbij we een kilometer of twee door de woestijn moesten lopen en een flinke busrit kwamen we aan. Koen en ik bleven in de avond wat in de lobby hangen en maakte vrienden met de eigenaar van het hostel.

Hij vertelde ons een bizar verhaal; hij zou een grot met goud hebben gevonden en die hebben aangeboden aan de koning voor honderd miljoen. De koning sloot hem echter op voor drie maanden en wilde de grot voor zichzelf houden, Hamze dacht daar echter anders over en hield zijn mond. Nu wil hij de grot verkopen aan een rijke Israëliër die te dik is om de grot in te kunnen.

Een vreemd verhaal waarvan ik niet weet of ik het moet geloven… maar feit is wel dat ze bijzonder gastvrij waren. We vertelden over onze obsessie met Indiana Jones en hij regelde meteen twee gratis Indiana Jones hoeden voor ons, AJKJ (Alex Jones Koen Jones) waren geboren.

Daarna werden we uitgenodigd voor een uitgebreide maaltijd op het dak waarbij ze zelfs Amstel bier gingen halen ergens in het dorp! Die avond ontmoeten we ook Hamze II waarmee ik Arabisch heb gedanst; dit jonge zevenjarige Syrische jongetje kwam niet zo over met zijn heftige rook- en drinkgedrag.  De grap waarbij hij ons een tik aan onze neus gaf bleef ook alle dagen even leuk 😉

Terwijl de rest van de groep om vijf uur vertrok bleven wij lekker liggen; 11 uur leek ons wel vroeg genoeg. De Indiana Jones tocht was bijzonder, we kregen allebei een paard en de gids ging er eigenlijk vanuit dat we wel konden paardrijden, dit bleek toch wat lastiger dan gedacht…

Vooral toen we steile rosten met die beesten gingen beklimmen werd het spannend. Ik kan nu oprecht zeggen dat ik van een berg af heb geskied op de rug van een paard, die beesten hebben niet al te veel grip op zo’n steile berghelling..

Petra zelf was erg mooi.. we genoten er nog van een oren strelend optreden met een fluitspel en gezang wat ik maar al te graag zou willen hebben op mijn bruiloft (mocht ik ooit gaan trouwen).

Toen we helemaal kapot weer terugkwamen zei ik net tegen Koen ik ga slapen, maar toen vroeg de eigenaar van het hostel of we naar een Arabische bruiloft wilden. We keken elkaar aan en zeiden yes, dat kunnen we niet laten schieten.

En schieten deden ze zeker. Omringd door mensen met AK47’s dansten we mee met de lokale bevolking waarbij we hand in hand stonden en iets Arabisch schreeuwde terwijl we steeds naar voren en achteren liepen. Een bijzondere ervaring!

Na Petra vertrokken we naar Wadi Rum om een nacht in de woestijn te verblijven. Scheurend in jeeps werden we naar het kamp gereden alwaar we lekker konden relaxen wat binnen zo’n drukke vakantie geen overbodige luxe is.

Tussendoor mochten we nog op kamelen rijden, de man die meeging was helemaal doorgedraaid en zong vage teksten. Op een gegeven moment leek het hem een leuk experiment om mijn kameel los te maken van de groep waardoor ik hem zelf moest besturen…

Waar een paard al problemen opleverde, was een kameel helemaal lastig. Het beest was nogal koppig en bleef bij iedere struik staan om te eten. Het koste me aardig wat kracht om het steeds met het touw weer verder te krijgen.

Toen we weer aankwamen bij het beginpunt had mijn kameel er geen zin in; hij liep stug door en terwijl de rest van de groep al afstapte reed ik de woestijn in. De man die de groep leidde wreef het er nog even in; bye Alex, bye Alex! Na het rijden om de kamelen deden we nog een jeeptour waarbij we een prachtige zonsondergang zagen.